مبارزات سياسي امام هادي (ع)

مشخصات كتاب

نويسنده : ابوالفضل هادي منش

ناشر : ابوالفضل هادي منش

موضوع : امام هادي (ع)

يادداشت : مقاله

چهره و عملكرد حكمرانان معاصر امام هادي

امام هادي (عليه السلام) با شش تن از خلفاي عباسي، معاصر بود كه به ترتيب عبارتند از: معتصم (برادر مأمون)؛ واثق (پسر معتصم)؛ متوكل (برادر معتصم)؛ منتصر (پسر متوكل)؛ مستعين (پسر عموي منتصر) و معتز (پسر متوكل). معتصم در سال 218 ه.ق با مرگ مأمون به خلافت رسيد و تا سال 227 ه.ق حكمراني كرد. محمد بن عبد الملك تا پايان عمر وزير او بود. [1] پس از درگذشت او، فرزندش، «الواثق بالله هارون بن ابي اسحاق» _ كه مادرش، كنيزي به نام «قراطين» بود _ به خلافت دست يافت. او نيز در دوران خلافت خود به سان پدرش به تركها اقتدار فراوان بخشيد. [2] . او در سنگدلي و بي رحمي، رويه ي مأمون و پدرش را پيش گرفته بود و جان افراد بسياري را در مسئله ي حدوث يا قدم قرآن گرفت. بسياري را شكنجه كرد يا به زندان افكند و سرانجام در سال 232 ه.ق درگذشت. [3] و برادرش «جعفر بن محمد بن هارون»، معروف به «المنتصر بالله» قدرت يافت كه «احمد بن ابي داوود» او را «المتوكل علي الله» خواند. [4] متوكل بسيار تندخو و بي رحم بود كه همگان را با تندي از خود مي راند، تا اندازه اي كه هرگز محبت او به كسي ديده نشد. او مي گفت: «حيا موجب شكستگي است و مهرباني، زبوني و سخاوت، احمقي است». از اين رو همواره همگان از او به بدي و بدنامي ياد مي كردند. [5] او در دوران خلافت خود جنايتهاي بسياري انجام